¿Qué paso?

Dag drie in Monterrey, la ciudad de las montañas, Mexico. We zitten met z'n drieën in onze hotelkamer, omdat we niet weten wat we moeten doen. ¿Qué paso?
Vrijdag 1 augustus vlogen we vanaf Amsterdam via Londen en Dallas naar Monterrey, waar we zo'n 24 uur later aankwamen. Een reis om niet aan te raden, maar gelukkig kunnen we er lang genoeg van bijkomen. We kwamen aan in de middle of nowhere, in het donker, met kei harde regen en enorme bliksemflitsen, welke de stad en de bergen mooi verlichtte. We werden opgehaald door Alan, de iBuddy van Iness, en Martín, een vriend van Alan die er een feestje van maakte in de auto. We moesten nog wel even rijden, maar op die manier konden we al een stukje van de stad zien.
Zaterdag gingen we al op huizenjacht, waar we door iemand van de ISE (International Student Embassy) werden rondgeleid in San Pedro, een stuk van Monterrey waar de universiteit zit en veel huizen zijn voor studenten. Eén huis, “the building”, trok onze aandacht. Het was nog onder constructie, maar het was een huis waar 29 studenten in zouden kunnen wonen, en ons oog viel op een appartement met drie slaapkamers, een grote keuken en drie badkamers. Tegen dit appartement hebben wij ‘ja’ gezegd en we hopen nu dat het snel af is, zodat we er in kunnen gaan wonen. Maar… Hoe zijn Mexicanen met deadlines? Is het af wanneer ze zeggen dat het af is, of kan dat nog lang duren?

Inmiddels is het dag vier en zijn we weer aan het bedenken wat we gaan doen vandaag. Gister zijn we naar ons (hopelijk toekomstig) huis geweest, om te bekijken hoe het ermee stond. Bijna alles was af, alleen de meubels moesten dus nog geleverd worden. We gingen met de taxi vanaf het hotel naar San Pedro, de buurt waar we gaan wonen, en kregen het even benauwd toen de taxichauffeur de deuren op slot deden. Gelukkig werden we gewoon netjes voor ons huis afgezet en konden we de buurt een beetje gaan verkennen. We zijn een rondje gelopen en werden natuurlijk weer door iedereen aangestaard. Tja, twee blondines waarvan één echte Hollandse schone – Iris – en een Braziliaanse, zoals ze hier zeggen – Iness – en dan ben ik er nog. Waar ik vandaan kom weet men niet. In Amerika waren we Californian girls en Portugees, hier ben ik vooral Duits of Engels. Europees zijn we in ieder geval, dat is duidelijk (oké behalve California natuurlijk).
We ontmoetten onze buurman en hij vertelde een enorm verhaal in het Spaans, waaruit we opmaakten dat het een goede buurt is en als iemand vervelend tegen ons is, zal hij ze tegen hun kont schoppen. Ha, dat is altijd handig haha!
Toen we terug waren van ons huis, zijn we nog naar de mall geweest om wat te eten en daarna zijn we naar een bar geweest met Julio, een van de buddy’s.

Zometeen gaan we maar eens naar onze uni voor het komend semester. We gaan de UDEM verkennen!

Chau en tot snel!

ps; Foto's volgen snel :)